Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

O TITANIKOΣ...

Τελικά αυτή η ταινία που σάρωσε κάποτε τα oscar κάτι μου θυμίζει...
Όπως εκείνο το πανέμορφο πλοίο ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια το παρθενικό του ταξίδι με τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, και τελικά πήγε πάτο, κάπως έτσι θα πάει κι η δική μου σελίδα με την ανεπρόκοπη που έχω μπλέξει....

Με βυθίζει σιγά σιγά στην ανυπαρξία με την αναισθησία της...
Σαν την πάστα φλώρα στην ελληνική ταινία με την Καρέζη..."Αα ήρθες, αα δεν σε πρόσεξα". Έχει δίκηο η κόρη της που την λέει έτσι..."Πάστα φλώρα" την ανεβάζει "Πάστα φλώρα" την κατεβάζει...
Κάτι ξέρει η μικρή...
"Αα  πλούτο μου να γράψω και λίγο στο μπλόκ σου". Σιγά κυρά μου μην σπάσεις κανένα νύχι από το πολύ πληκτρολόγιο...

Α, ξέχασα να σας πώ ότι έχω πάρει και προαγωγή...Βέβαια τι νομίζατε...
Γιό της μ`ανεβάζει γιό της με κατεβάζει...Μου τραγουδάει κιόλας.
"Γιε μου, γιε μου κανακάρη ποια γυναίκα θα σε πάρει".
Ναι βέβαια μιλάμε για τελείως φεύγα...

Αλλά ωραία τρελή...Όλα τα διακωμωδεί, μα πιο πολύ την ίδια...
Όμως μια φορά την "τρελή" την είδα όντως τρελή...Την φοβήθηκε το μάτι μου,κι ας είμαι ντόπερμαν...Ήταν την ημέρα που της κουβαλήσανε το εκατό, για να με διώξει...Κάτι καλοί γείτονες που δεν με ήθελαν καθόλου, παρ`όλο που δεν τους είχα πειράξει ποτέ...Αντίθετα με είχαν πειράξει...Όποτε με πετυχαίναν μόνο μου έξω μου πετάγανε πέτρες...Δεν το είπα στην κυρά μου, γιατί θα στεναχωριόταν κι ήταν ικανή να αρχίσει κι εκείνη να τούς πετάει πέτρες που πειράξανε τον "γιό" της...Πάντως την ημέρα που της χτύπησε την πόρτα η αστυνομία άστραψε και βρόντηξε το "κοντό έγκλημα". Έτσι την λέει χαιδευτικά ο πρώην άντρας της.

Με πολύ θράσος ακούστε τι είπε στους αστυνομικούς...
"Ακούστε να δείτε δεν τα βάζω μαζί σας. Την δουλειά σας κάνετε, αν και δεν είναι ακριβώς αυτή, αλλά τέλος πάντων, το παραβλέπω...Το σκυλί θα φύγει από εδώ μ`έναν όρο...Όταν διώξει κι η κυρία που σας κάλεσε, τα παιδιά της που μ`ενοχλούν, τότε θα φύγει κι ο πλούτο, γιατί για μένα είναι τόσο πολύτιμος, όπως και για την γειτόνισα τα παιδιά της.Νομίζω ότι σας τα είπα όλα...Χαίρετε".

Έκλεισε την πόρτα στα μούτρα τους κι αυτοί απορημένοι κοιτάζανε ο ένας τον άλλον, κι πιθανώς αναρωτιόντουσταν με τι τρελή τους είχαν στείλη να διαπραγματευτούν...Δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;

Έχω όμως μία απορία...Πόσο  κακό μπορεί να σας έχουμε κάνει ώστε πολλοί άνθρωποι να μας μισούν τόσο πολύ;



Δεν υπάρχουν σχόλια: